Κι άλλος Καρυωτάκης....

Ο ποιητής της θλίψης και της αμφισβήτησης. 

Κώστας Καρυωτάκης (30 Οκτωβρίου 1896 –21 Ιουλίου 1928)

                                     

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Γεννήθηκε στην Τρίπολη. Λόγω της εργασίας του πατέρα του, η οικογένεια του αναγκαζόταν να αλλάζει συχνά τόπο διαμονής. Έζησαν στη Λευκάδα, την Πάτρα, τη Λάρισα, την Καλαμάτα και το Αργοστόλι, την Αθήνα (1909-1911) και στα Χανιά όπου έμειναν ως το 1913. Από νεαρή ηλικία, περίπου δεκαέξι ετών, δημοσίευε ποιήματά του σε παιδικά περιοδικά ενώ το όνομά του αναφέρεται και σε διαγωνισμό διηγήματος της Διαπλάσεως των παίδων. Το 1913, γράφτηκε στη Νομική Σχολή της Αθήνας και στα τέλη του 1917 απέκτησε το πτυχίο του.

    Για ένα διάστημα επιχείρησε να ασκήσει το επάγγελμα του δικηγόρου, ωστόσο η έλλειψη πελατείας τον ώθησε στην αναζήτηση θέσης δημοσίου υπαλλήλου. Διορίστηκε υπουργικός γραμματέας Α' στην Νομαρχία Θεσσαλονίκης ενώ μετά την οριστική απαλλαγή του από τον ελληνικό στρατό, τοποθετήθηκε σε διάφορες δημόσιες υπηρεσίες, μεταξύ των οποίων οι νομαρχίες Σύρου, Άρτας και Αθήνας. Στο τέλος για ν' αποφύγει τις μεταθέσεις, απ' τη μια νομαρχία στην άλλη, μεταπήδησε στο Υπουργείο Προνοίας και μάλιστα στην κεντρική του υπηρεσία, στην Αθήνα. Ασχολήθηκε με το συνδικαλισμό και εξελέγη Γεν. γραμματέας του Δ. Σ. της ενώσεως δημ. υπαλλήλων Αθηνών.

    

Τ' αστέρια τρεμουλιάζουνε καθώς
 το μάτι ανοιγοκλεί προτού δακρύσει...

Η πρώτη του ποιητική συλλογή, Ο Πόνος του Ανθρώπου και των Πραμάτων, δημοσιεύτηκε το 1919 και δεν έλαβε ιδιαίτερα θετικές κριτικές.

 Τον ίδιο χρόνο, εξέδωσε το σατιρικού περιεχομένου περιοδικό Η Γάμπα, του οποίου η δημοσίευση όμως απαγορεύτηκε μετά από έξι τεύχη κυκλοφορίας. 

Η δεύτερη συλλογή του,  με τίτλο Νηπενθή, εκδόθηκε το 1921.               

Η λέξη "Νηπενθής'' είναι ομηρική ("νηπενθές φάρμακον") και σημαίνει αυτός που διώχνει τον πόνο.

Αλλά η Φωνή με παρηγορεί και λέει: «Κράτησε τα όνειρά σου· οι συνετοί δεν έχουν έτσι ωραία σαν τους τρελούς!»

CHARLES BAUDELAIRE

Από την τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ: Μπαλάντα στους άδοξους ποιητές των αιώνων

   Τον Δεκέμβριο του 1927, εκδόθηκε η τελευταία του ποιητική συλλογή, με τίτλο Ελεγεία και Σάτιρες.
... και να γκρεμίσουν [οι στίχοι μου]
αράθυμα του Αχέροντα τον τρόμο που θολώνει
τέλεια του ανθρώπου τη ζωή...

  Το 1928 μετατέθηκε στην Πρέβεζα, όπου και αυτοκτόνησε τον ίδιο χρόνο.

Με το Μηδέν και το Άπειρο να συμφιλιωθούμε».

Το έργο του    
                                                                                                                                         

Εκτός από το ποιητικό του έργο, ο Καρυωτάκης έγραψε επίσης πεζά ενώ έδωσε και μεταφράσεις ξένων λογοτεχνών, όπως του Φρανσουά Βιγιόν.

Ποιήματα   Ο Πόνος του Ανθρώπου και των Πραμάτων (1919)   Νηπενθή (1921)   Ελεγεία και Σάτιρες (1927)   Τελευταία ποιήματα (1928) [Αισιοδοξία, Όταν κατέβουμε τη σκάλα..., Πρέβεζα]   Ανέκδοτα ποιήματα   Μεταφράσεις

Πεζά   Το καύκαλο   Η τελευταία   Ο κήπος της αχαριστίας   Ονειροπόλος   Τρεις μεγάλες χάρες   Φυγή   Το εγκώμιο της θαλάσσης   Κάθαρσις

ΕΠΟΧΗ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ

v  Μεσοπόλεμος: αίσθημα ανικανοποίητου και παρακμής

v  Βαλκανικοί και 1^ος  παγκόσμιος Πόλεμος

v  Ήττα του 1897

v  Απογοήτευση, έλλειψη ιδανικών

v  Βαλκανικοί πόλεμοι, πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, Μεγάλη Ιδέα και το γκρέμισμά της,

v  Μικρασιατική καταστροφή

ΚΥΡΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ:

1. δυσκολία προσαρμογής στην πραγματικότητα, εκφράζει το πνεύμα της διάλυσης και της παρακμής της εποχής του
2. έλλειψη ιδανικών ,πεζότητα, μονοτονία
3. ψυχική κούραση, πικρία, απογοήτευση.
4. απαισιοδοξία και τάση φυγής
5. τάση για σαρκασμό και αυτοσαρκασμό
6. ιδεαλιστής= η αλήθεια έξω από αυτή τη ζωή
7. νεορομαντικός και νεοαστικός ρεαλισμός ( γραφειοκρατικός, υπάλληλοι)
8. στο μεταίχμιο δυο εποχών : συμβολισμός- νεορομαντισμός και πρωτοποριακές μορφές ποίησης (πεζολογία- ρεαλισμός)
9. αρχικά αρμονικοί στίχοι (παραδοσιακή ποίηση)και μετά  σπασμωδικοί στίχοι, διασκελισμοί, εναλλαγές μέτρων ηθελημένη παραμέληση (ελευθερωμένος στίχος).
10. Συμβολισμός: μελαγχολική θεώρηση της ζωής, σαρκασμός, διάθεση φυγής
11. επίδραση σε ποιητές της γενιάς του: «καρυωτακισμός».
12. Σάτιρες: σκεπτικιστική στάση απέναντι στις καθιερωμένες αξίες και γνώμες, ειρωνική αποστασιοποίηση από τους γύρω του, αυτοσαρκασμός, ειρωνεία, δριμύς αυτοσαρκασμός, περιφρόνηση για τον εαυτό του και τους γύρω του. (ρεαλισμός)
13. Ελεγεία: νεορομαντισμός, προσωπικός τόνος, ροπή προς το αφηρημένο, συμβολισμός.
14. γλώσσα του η δημοτική, στοιχεία καθαρεύουσας στις σάτιρες, όπου ειρωνεύεται.